TÜKENECEĞİZ - Sensizlikten Yoruldum

"SENSİZLİKTEN YORULDUM İNAN"
Sana
Kapamadım kalbimin kapısını
Gülüşlerini unutmadım
Sen,
  Düşlerimde olmadan nefes alamam ki
Rüzgârın yön değiştirdiği yerdeyim şimdi
Sensizlikteyim
Dudaklarımı aralayıp
Hep söylediğim kelimelerdesin
Özlemlerimde, hasretimde, yalnızlığımdasın
Uykularımın en yorgun zamanlarında
Uyanıp ansızın gece yarıları,
Yüzüme düşen sensizliğin hüznündesin
Unuttum sanma,
Ben nerde yaşıyorsam sen ordasın
Sana ne yazsam
Ve ne kadar anlatamasam dostlarıma
Bir o kadar büyürsün içimde
Ve bir o kadar gizemli
Şimdi
Hüznümün başa çıkılmaz anında
Bir sigara yakmalıyım önce
Kuytu akşamların
Senli vakitlerini düşleyip
Sesini anımsamalıyım yine
Tebessüm etmeliyim
Ve dünyanın en şanslı şairi olmalıyım
Sırf seni sevdiğim için
ve sana yazılan her duygum okunduğu için
Onur duymalıyım
Gittin biliyorum
Beni yiyip bitiren bir merak,
Yüzünü göremediğim günlerin acısı kalbimde
Ellerinde olamamamın çaresizliği
Ve yalnızlığımın baki kalması
Hep acı verecek biliyorum
Gündüzlerin aydınlığında
Kısıp gözlerimi semaya bakıp
Bir parça bulut arayacak gözlerim
Umut ederek yağmurun değmesini tenime Bekleyeceğim.
Senin için yanan tenime
Biliyorum,
Dokunmayacaksın
Kayıp şehirlerin
Kayıp sokaklarında yitik kaldım
Ayaklarımda umudumun ağır prangaları
  Ellerimde yokluğunun kelepçeleri
Kimselerin bulamayacağı bir yerdeyim
Sendeyim ...
Sana en az pencerene gelen bir serçe,
Yolda gördüğün bir çocuk.
  Sahilde tek başına oturduğun bir bank
Gizli gizli ağladığını gören bir ayna,
Ellerinden dudaklarına değen bir sigara,
Üzerine alelacele giydiğin bir elbise,

Uyumak için;
Ellerinle bir sevgiliyi sardığın gibi sardığın bir yastık, Gözlerine düşen uykusuzluk,
Okuduğun bir kitap,
Canını sıkan bir insan,
Öpülesi dudaklarınla ısırdığın bir erik
Ve hep beklediğin...
Hayallerini süslediğin,
O sevgili kadar yakın olmak istedim.
  Biliyorum ben sana dokunamadan.
Avuçlarında bir hayatı tadamayacağım.
Biliyorum...
Sensizliğin karanlıklarında şiirler yazıp...
Her şeye rağmen içimde yaşayacaksın,
Senin yerin orası biliyorum .
Sokağımdan geçmesen de
Kokunu duymasam da en güzel çiçeklerde,
Sırf yakın olmak adına;
Balkonundaki bir kaktüsün dikenlerinde,
Küçük ellerine batmak için,
Her zaman dua edeceğim,
  Yoruldum inan ...
Düşler kurmaktan,
Nefessiz kalmaktan,
Boş bir evde;
Yalnızlığın şarkılarını söylemekten bıktım.
  Yoruldum inan..
Yoruldum sensizlikten,
Her sabah yüzümü soğuk suya vurup,
Aynada kendimi mutsuz görmekten ,
En güzel günlerinde baharın,
  Sahillerde boş boş gezmekten,
Durup durup sana yazdığım şiirleri,
Duvarlara okumaktan,
Ve cevap beklemekten bıktım inan..
Seni seviyorum Seni özlüyorum.
Diye söyleyemediğim,
Telefonumun çalmasını beklerken;
  Yüreğimin sesini duyamadığım.
  Her an için kendime kızıyorum inan.
  Sana da kızıyorum...
Beni bu boş âlemde,
Sevgisiz bıraktığın,
Yüzümü güldürmediğin için.
  Sesinin kulaklarımı okşamasını ,
Dokunamadığım teninde,  Olabilmeyi
Şiirlerime güzelliğini yazmayı her fırsatta,
Ne kadar istiyorum bilsen!
Oysa
Yoksun
İçinde sana dokunamadığım,
  Seninle olamadığım bir dünyada,
  Bahar gelmiş,
Çiçekler açmış,
Gülmüş, ağlamışım ne önemi var..?
  Ben yokluğunda geçen zamanı,
Hiç yaşanmamış saydım.
  Biliyorum...
Ölümüm seni düşünürken,
Ve yanımda olmadığın bir vakit
Ansızın gelecek...
Sen hiç acısını çekmediğin yokluğumda...
Bilmeyeceksin bile öldüğümü.
Ben hiç tamamlanmamış sayacağım;
  Gözlerimi kapattığım hayatımı,
Ve verdiğim son nefeste bile,
Acılar çekerken,
Seni arayacağım.
  Biliyorum.
Gözlerimin baktığı,
Dudaklarımın seni sayıkladığı hiçbir yerde olmayacaksın .
Ölümün acısı hafif kalacak.
Sesini duyamadan çıkan canımdan,
Sen bensiz bir hayatı,
Bensiz geçen zamanı sevdin.
Hep gizemli kalmayı,
Kaçmayı ...
Ve sevilmeyi sevdin.
Hiç çaba sarf etmedin bir nebze olsun,
Cesaret edemedin sevmeye beni,
  Düşlerde bir masal ,
Rüyalarda bir gizem kalmayı seçtin.
  Olamadın benimle,
Bir kez yüzüme bakıp,
İçinden geldiği gibi;
Seni seviyorum,
Seni özlüyorum diyemedin...
Ben senli zamanların içinde ,
Hep sevinçten gülen ,
Heyecandan ne yaptığını bilmeyen,
İçi içine sığmayan koca bir adam değil de ,
Oyuncağı eline verilmiş bir çocuk gibi ...
Hep gülücükler saçtım.
Ağlayarak geçen koskoca bir zamana inat ,
Dünyanın en güzel yeri gözlerinin içinde saklı .
Baharın yemyeşil dallarında artık hüzün var şimdi ,
Rüzgârlar sesini kesmiş
Ve yağmurlar boşa ıslatıyor kaldırımları ,
Gözlerimin uykuya düştüğü ,
Ve karanlığın aydınlığa hasret kaldığı yerdeyim.
Sensizlikteyim...

(......................)

<alıntıdır>