"ONLAR"

Onlar;

Yarından habersiz,

Belki çoğu isimsiz,

Belki de isteksiz !…

Girdiler dünyamıza.

Onlar;

Emeklediler yalın ayak,

Çoğunun ninnisi öcüydü..!

Uyudular...korkarak,bağırarak.

Belki de,

Belki de kertildiler,töreye uyarak;

Ya da başka şeyler falan...

Onlar;

Büyüdüler.

Geldiler beş-altı yaşlarına,

Olup-bitenden habersiz

Neler gelebilirdi başlarına...

Düşünemezlerdi ki,

Trafik mi? Terör mü?

Ya bir tür öksüzlük mü?

Parasız,pulsuzluk mu?

Yoksa tatmadığı mutsuzluk mu?

Ya da çocuk felci,frengi falan...

Onlar;

Yine büyüdüler aldırmadan,

Ayağında lastik ayakkabısı,

Yırtık pırtık hırkası

Tahta tekerlekli arabası,

Düştüler,kalktılar,acıktılar.

Kıt sofrada doyar gibi yaptılar,

Kollarıyla ağzını silerek...

Gece gördüğü rüyası,

Cebindeki oyuncak parası,

Ayşe,Hasan,Hüseyin,

Ve adını bilmediğim dahası

Okullu oldular.

Gübre torbasından çanta,

Gazete kağıdından para yaptılar.

Sanaldı dünyaları o an...

Onlar;

Artık okullular,öğretmeni olmayan,

Kim bilir,ya da teknolojik sınıflarda...

Yüzlerinde garip tebessüm,

Birlikte şarkı söyleyip oynadılar.

Dudaklarında gülücük,mahcupça.

Kiminin İsviçre’den boyası,

Kiminin başında yok bir tokası,

Kimi bazen ağlamaklı çocukça.

İmrenir ya da gücenircesine falan...

Kimi sıkılır;evindeki ilgi ve alakadan,

Ötekinde eser bile yok akrabadan...

Kimi kursa gider,özel ders alır,

Kimisi simit selesinde uyuya kalır.

Ya da belki tinerden isyan çıkarır.

Kim bilir, ya da başka şeylerden falan...

Onlar;

Büyüdüler.

Yüreğinde sevda,

Hayallerinde temiz bir dünya vardı...

Belki birlikte üzüldüler,bütün bunlara,

Birlikte suçlu aradılar.

Kim bilir belki de suç leyleğindi.

Belki...

Belki başka suçlularda vardı,

Leyleğe değin...

Ya da başka birileri falan...

Onlar;

Aramıza karıştılar,dünden bugüne,

Artık birer yetişkindi.

Geleceği tartıştılar,farklı platformlarda.

“Hani gelecek gençlerindi !”

Çoğunun geleceğini ellerinden aldılar.

Belki, aşkı bile tanımadan.

Sokaklarda yeni hayata başladılar.

Kimi de,

“Babam Sağolsun” markasından,

Arabalara binip yarıştılar...

“MAAŞALLAH” ı da unutmadılar.

Kıskanmasınlar,nazar değmesin falan...

Birlikte okudular Kitap’tan,

Ya da öğretmenden,imamdan duydular.

“Komşusu açken,

Tok yatan bizden değildir”bile dediler.

Belki “karıncadan ibret al” dediler,

Belki diyenler bile almadılar.

Onlar;

Kendi yaşamlarını kurdular,

Kimseler onlardan değil,falan...

Onlar;

Keşmekeş dünyamızın,

Saf,temiz,duru çocuklarıydılar.

Kirlendiler ya da kirletildiler falan...

İşte onlar;

Bizim çocuklarımız.

“Geleceğimiz,yarınlarımız,

Demişti ya atalarımız”

Acaba ne kadar yol aldık,

Almaktayız...?

Yoksa;

Hala orada mıyız?